Ўзбекистан бугунги кунда эпиграфика ёдгорликлари миқдори ва ноёблиги жиҳатидан Марказий Осиёда етакчи мамлакат экани аниқ, уларнинг аксар қисми олдин ўрганилмаган. Ижодий гуруҳ кўп йиллар давомида ушбу ноёб ёдгорликлар ёзувларини синчиклаб ўрганди ва тадқикотларининг илк натижаларини «Ўзбекистан обидаларидаги битиклар» номли кўп жилдлик нашрга жамлади. Мазкур кенг кўламли тадқиқот лойиҳасининг илмий-маданий аҳамияти ва қийматини жаҳоннинг етакчи олимлари берган ижобий тақризлари ва юксак баҳоларида ҳам қуриш мумкин. Ҳалқаро китоб кўргазмаларида альбомларнинг намуна тарзида нашр қилинган нусҳаларига катта қизиқиш билдирилди. Мана юз йилдирки, кўплаб мутахассислар ушбу битикларни тадқиқ қилишга уриниб келмоқдалар. Маҳоратли усталар томонидан битилган асрий монограмма ва бошка матнларнинг туғри талқини борасида юзага келган илмий мунозаралар бугун ҳам давом этмоқда. Аммо қадимий ўзбек заминида жойлашган тариҳий обидалардаги битикларни ўрганиш шу пайтгача тўлалигича амалга оширилмаган, шу билан бирга чоп ҳам этилмаган.