Unilibrary. Oliy ta'lim muassasalarining yagona elektron kutubxona axborot tizimi.

УЧ ҚАЛБ

Мазкур сўзбошини мақтовдан бошлаганим учун ўқувчи мени ке-чиради, деб умид қиламан. Гап шундаки, бу—юбилей асарим. Бу ки-тобни ниҳоясига етказиб, қирқ ёшга кирганимни, эллигинчи кито-бимни, ёзувчилик фаолиятимнинг ўн олти йиллигини ва ижодимда-ги янги йўналишни нишонлайман, «Уч қалб» эса янги йўналишдир.

Алвидо Кирол

Бу китоб Парижда, Кн-Уэстда, Флоридада, Пиггота, Арканзас, Канзас-Сити, Миссури, Шеридан, Вайомингда ёзилдиз 1929 йил кўкламида Парижда сўнгги таҳрирдан чи қарилди. Биринчи варнантни ёзаётганимда Канзас-Сигида ўғлим Патрик туғниди, уни онасининг қорнини ёриб олдилар, мен Оук-Паркда, кда, Иллинойсда, Иллинойсда, сўнгги вариант устида ишлаётга нимда отам ўзини отиб қўйди. Бу китобни тугатганимда ҳали ўттизга кирмагандим, у биржада бухрон рўй берган кун дунё юзини кўрди. Мен доим отам шошди, деб ўй лейман, бирок, балки унинг сабр косаси тўлиб кетгандир. Отамни ниҳоятда севардим, шунинг учун у ҳанда бир нарса деб мулоҳаза юритиш мендан

Ч У Л Б У Р Г У Т И

Чул бургутини излаб Олтиари^дан Ёзё- вонга отда жунадим. Х,али ^уёш ботмаган, унинг кечки к и з р и ш н урлари б а р гл ар и сар- райган урикларни, терак учларини ловиллаб ёндираётгандек. Осмон кум-кук, уф^да худ- ди атайин буяб ^уйгандек цип-^изил булут парчаси судралиб юрибди

АЛВИДО, ЭЙ ГУЛСАРИ

Ёзувчи Чингиз Айтматов ўзининг бу повестида Ватан урушидан кейинги оғир йилларда қирғиз йилқичилари ва чўпонлари – партия аъзоларининг қаҳрамонона меҳнатларини тасвирлайди. Повестнинг бош қаҳрамони Танабой йилқичиликдан чўпонликка ўтганда фалокатга йўлиқади. Вақтида қўйхоналарни таъмирламаган, пичан тайёрламаган ферма мудирининг касофатидан баҳорда совлиқ қўйлар, қўзилар нобуд бўлади, лекин юқори идораларга жойлашиб олган бюрократлар ҳамма айбни чўпонга тўнкайдилар.1963

КИШ ҲАҚИДА ҚИССА

Жек Лондон (1876-1916) машҳур Аме-рика ёзувчисидир. Совет Иттифоқида Жек Лондоннинг асарларини севиб ўқишади. Ёзувчи Шимол ҳақида жуда кўп роман ва ҳикоялар ёзган. Қўлингиздаги китобчага ёзувчининг икки ҳикояси киритилган. Ҳикояларда ёш, аммо меҳнатсевар, қийинчиликлардан қўрқмайди-ган довюрак икки бола ҳаёти тасвирланади,

Алвидо болалик

«Ҳозир қўлимга милтиқ бериб қўйишсиню, дарвозадан отам билан онам кириб келишка, шартта отардим. Ана ундан кейин ўзимни ҳам отиб юборишка майли, Йўқ, аввал суд бўлиши керак. Судда гапиришим шарт. «Боласини ташлаб кетган ота-онанинг жазоси шу», дейман. «Тирик етимлер, ҳаннанга аблах ота-оналарингизни топиб, отиб юборинг. Елюн гаплар тўкиб, уларни яхши одам қилиб кўрсатнинг бир-бирларингизга. Алмай, отиб ташланг!» деймен. «Тирик етинларга милтиқ беринглар!» дейман! Ана шундан кейы мени отишса хам майли

ЖАЗИРАМАДАГИ ОДАМЛАР

Истеъдодли ёзувчи Лухмон Бурихоннинг «Жазирамадаги одамлар» романи бе\ад завх-шавх билан Ухи лад и. Унда овлох чул хУйнидаги чулхуварларнинг \аётий хечинмалари ифода этилган. Асарнинг fobt гузал ва жозибали бадиий тили Ухувчи-ни беихтиёр узига ром хилади.

ЧУЛ БУРИСИ

Тил билган дил билади, дейишади. Дархдкикдт, Тош-кент Давлат чет тиллар педагогика институти (бугунги Узбекистан Давлат Жахон тиллари университети)нинг олмон филологияси факультетида укиб юрган талаба-лик пайтларимиздаёк дунё адабиёти, хусусан олмон ада-биёти билан илк бор ошно булганмиз. Мехридарё устоз-ларимиз тилга ва адабиётга дилимизда хавас, иштиёк уйяотиб, бизни адабиётнинг сехрли оламига олиб кирган ва бунинг учуй биз улардан бир умр миннатдормиз.

Жараён

Нашриётимиз номига келган мактублар орасида Франс Кафка ижодига қизиқувчилар талайгина эканлиги, очиғи, бизни ҳайратга солди. Демак, ўзига хос фавқулодда истеъдод эгаси бўлган, ёзганларини англашга интилишимиз мутолаага қайта ва яна қайта «мажбур» қиладиган адиб асарлари ўзбек китобхонининг ҳам қалбига яқин. Бундан бошимиз кўкка етди.

Чингизхон

Кўҳна Осиё ҳаётидан хабар берувчи мазкур асарда XIII аср воқеалари тасвирланган Унда Хоразмшоҳ давлатидаги ички зиддиятлар Чингизхоннинг юриши ҳамда айрим қўрқоқ кишилар ёки алдовларга ишонган кишилар сабабидан вайрон бўлган халқ тақдири ҳақида ҳикоя қилинади. Мазкур асар муқаддас мустақиллигимизни асраб-авайлашда, ҳар хил хиёнату бўҳтонларга бир тану бир жон бўлиб курашишга чорлайди.

АЛПОМИШ

Халк достонларп қадимиятнинг буюк бнр эхсони, ўзлари яратилган даврнинг ч „ Гумумий дунёқараши, айни пайтда жонлн анъанавий ижод ва ижро шароитларида . «ь. халқ руҳининг объектив ҳолатини даврлараро ифодалаб, мазмун ва шакл жиха-Х^-тидан гох кенгайиб, гох торайиб, аждодлардан авлодларга оғзаки равишда етиб *|* келган адабий ёдгорликлар хисобланади. Зеро, улар халк миллий тарихининг V* V " афсоналар қобиғига ўралган қахрамонлик воқеаларининг ўзига хос бадиий ифо- . | Т дасидир.

ЧИНГАЧГУК ФОЖИАСИ

Ныо-Иорк штатининг цок, юрагида баланд-баланд тепалар билан кенг-ковул сойликлар алмашиниб тура- диган (жугрофий китобларда бот-бот тог тизмалари водийлар ила алмашиннб туради деб ёзадилар) бепоён улка ястаниб ётади. Делавар дарёси ;уша ерлардан, тогу тепалар оралигидан бошланади; в_рдийларда эса юзлаб зумрад чашма-булоцлар чулдираб окдди, шаф- фоф к^ллардан тезоб сою ан^орлар — бутун Цушма Штатларнинг энг магруру асов дарёларидан бири бул- миш Саскуиханнанинг ирмогу шахобчаларп шарцираб о^иб чицади.

Ижоднинг ўттиз лаҳзаси

Ижоднинг ўттиз лаҳзаси. Адабий-танқидий мақолалар. Ушбу китобда муаллифнинг сўнгги йилларда ёзган ўттизта Адабий-танқидий мақоласи жамланган бўлиб..

ЧИМИЛДИК КЎРМАГАНЛАР

Одам савдоси, инсон тақдирини хаспўшлаш, ўзгалар ҳаётини бир чақага олмаслик, оқибатсизлик каби ноинсоний муносабатларни яққол фош қилиш мазкур асарнинг ғоявий мазмунини ташкил қилади. Асар қаҳрамони гўзал Маҳфуза ҳаётга енгил-елпи қарайди, тезроқ бойиб кетишни истайди ва бир умр тузатиб бўлмас қалтис хатога йўл қўяди. Асарда Маҳфузанинг кемтик тақдири, унинг руҳий кечинмалари ҳақида сўз боради. У меҳр-оқибатли, кечиримли, яхши одамлар қуршовида эканини кейинроқ тушуниб етади. Виждони азобланади, лекин энди кеч эди...

ЖАННАТ ЎЗИ ҚАЙДАДИР

«Любовь Андреевна!.. Агар яна Парижга боргудек бўлсангиз, мени ҳам олиб кетинг, барака топкур. Мен асло бу ерда қололмайман... Ўзингиз кўриб турибсизки, бу юрт ғирт қолоқ, халқи нодон, тўпори, бунинг устига — жуда зерикиб кетди одам, овқатлари ҳам жонга теккан... Мени албатта бирга олиб кетинг, худо хайрингизни берсин!»

ЖАНГЧИ

Уй соҳибининг касали зўрайди. Йўталганда ўпкаси узилай дейди. Балғам қонга айланганда бека аҳволнинг оғирлигини аниқроқ ҳис этди. Тўққиз яшар ўғли касал отанинг атрофида зир югуради. Кир латта билан оғиздан отилган қон теккан лаб ва соқолни артади.