Инсон борки, севади-севилади. Муҳаббат аталмиш туйгу кимлар- нинг бошига тушмаган дейсиз! Алҳол, севгига лиммо-лим инсонга атроф-жавониб гўзал бўлиб кўринади. Унинг наздида табиат янада мафтункор, богу роғлар чароғон, тоғлар янада сервиқор! Таассуфки, ҳаётда бўлгани каби, муҳаббатда ҳам биргина босилган ножўя қадам надоматларга дучор қилмоғи мумкин. Ҳар ким бир лаҳзада, сониялар ичида хатога йўл қўйиши эҳтимолдан холи эмас. Шунинг учун ҳам ҳаётда адашганлар, йўлини йўқотганлар бисёр! Энг муҳими, бундай саҳф, янглишишлардан тўғри хулоса чиқармоқ даркор. Зотан