Қорақалпоғистон халқ ёзувчиси Муратбай Низановнинг «Охират уйқуси» деб номланувчи ушбу романида ўтган давр воқеаларини ёритишга ҳаракат қилинган. Муаллиф ўз қаҳрамонлари бошидан кечирган мураккаб вазиятларни ортиқча бўяб-бежамасдан, ниҳоятда ишонарли тарзда гавдалантиришга ҳаракат қилган. У инсон табиатидаги чигалликларни, ҳаётнинг турфа зиддиятларини ҳаққоний ёритишдан чўчимаган. Роман қаҳрамони Ўтамурот охират уйқусига кетиш олдидан ўз ҳаётини кинолента каби кўз олдидан ўтказади. У одамларга қилган яхшиликларини, билиб-билмай йўл қўйган хатоларини, яқинларига нисбатан қилган хиёнатларини сарҳисоб қилади.