Бошқа ҳар хил ижтимоий ҳодисалар каби тил ҳам ўз табиатига кўра жамиятда пайдо бўлади, аста-секин ўзгаради, тараккий этади, тобора такомиллашиб боради. Унинг та- раккиёти жамият тараққиёти билан, уни яратган, унинг эгаси Бўлган халқ тарихи билан узвий боғиқ, бўлиб, тил ижтимоий жамиятда содир бўлган барча ўзгаришларни ўзида мунтазам акс эттириб боради. Тилдаги ўзгариш ва ривожланиш эски сифат элементларининг аста-секин истеъмолдан чиқа бориши ва янги сифат элементларининг аста-секич тўплана бориши йўли билан воқе бўлади. Бундай жараён тилнинг барча сатҳларида намоён бўлади. Агар тилнинг лексикаси (луғат таркиби) жамиятдаги ҳамма янгиликларга ҳозиржавоблик билан ўз вақтида жавоб бериб, тез ва кўп ўзгаришларни бошидан кечирса, унинг грамматик қурилиши, хусусан морфологик тизими лексикага нисбатан сал секинроқ ўзгаради ва тараққий этади. Ҳар ҳолда у бир жойда қотиб қолмайди, тилнинг лексика, фонетика, семаснология каби ярусларида содир бўлган ўзгаришларга, янгиликларга мувофиқ равишда унинг морфем таркибида ҳам Баъзи силжишлар, янгиланишлар юзага келади.