«Наводирул вақое» XIX асрнинг иккинчи ярмида Бухорода яшаб, ижод этган таниқли мутафаккир, ажойиб ёзувчи Аҳмад Донишнинг йирик фалсафий, бадиий-публицистик асаридир. Асарда ўз даврининг ижтимоий-сиёсий, илмий, фалсафий, ахлоқий, эстетик ва ҳоказо масалалари кенг ва батафсил баён этилган. Китоб бадиий-публицистик стилда, содда, тушунарли, халқ тилида ёзилган; унда қизиқарли услубдаги новеллалар шаклида ҳикоя ва қиссалар кўп. Бу эса асарнинг қимматини оширади, унинг ўқилишини енгиллаштиради. «Наводирул вақое» Урта Осиё халқлари ижтимоий- фалсафий фикрлари, шунингдек, классик бадиий адабиёт тарихи билан қизиқувчи мутахассислар, тадқиқотчилар ва барча китобхонлар учун бевосита манбаълардан биридир.