Маҳабҳарата ёки Бҳарата авлодлари жангномаси» - қадимги ҳиндларнинг улкан эпосидир. Бундан уч минг йиллар илгари яратилган «Маҳабҳарата» - адабиётнинг ажойиб ёдгорлигигина бўлиб қолмай, қадимги Ҳиндистон халқлари ҳаёти, урф-одатлари, хулқлари, эстетик ва этик қарашлари нинг ўзига хос энциклопедиясидир. «Маҳабҳарата»нинг кўпгина афсоналари («Шакунтала», «Пал ва Дамаянти» ва бошқалар) жаҳон адабиёти хазинасига қўшилди. Болаларга тақдим этилаётган бу нашр сюжет чизиқларининг бой ва мукаммаллигини, хилма-хиллигини, асар руҳи ва поэтик жозибасини сақлаб қолган. Бу китобии қадимги дунё тарихини ўрганувчи 5-6 синф ўқувчиларигина эмас, балки бошқа мамлакатлар ва халқларнинг маданияти билан қизиқувчи ҳамма кишилар ҳам катта завқ билан ўқийдилар.