Заҳириддин Муҳаммад Бобур шеърияти — юксак бадиий маҳорати, фалсафий теранлиги ва юртпарварлик руҳи билан ажралиб туради. Унинг шеърларида Ватанга муҳаббат, табиат гўзаллиги, инсоний туйғулар ва ҳаёт ҳақидаги чуқур мулоҳазалар ёрқин ифодаланган. Бобурнинг лирикасида муҳаббат, дўстлик, ватан соғиничи ва инсон тақдири асосий ўринни эгаллайди. У табиат манзараларини жонли, ҳиссиётли сатрлар орқали тасвирлаб, ўқувчида гўзалликка муҳаббат уйғотади.