Таниқли Бобуршунос олим, инглиз тарихчаси Уилям Эрскиннинг “Бобур Ҳиндистонда”, ҳинд тарихчиси Л. П. Шарманинг “Бобурийлар Салтанати”, амерпкалик олим С. М. Беркнинг “Акбар — бобурийларнинг энг буюги”, европалик шарқшунос Румер Годеннинг “Гулбадан” каби асарларининг таржимони Ғофуржон Сатимовнинг узоқ йиллик илмий изланишлари самараси уларок, юзага келган ушбу китобда ҳам темурийзода , буюк шоир ва давлат арбоби, Ҳиндистондек мамла- катда қарийб уч ярим аср ҳукм сурган бобурийлар сулоласининг асосчиси Заҳириддин Муҳаммад Бобурнинг ҳает йўли, тожу тахт учун кечган умри, саркардалик қобилиятқ ҳамда Хумоюн, Акбар, Жахонгир, Шоҳ Жаҳон, Аврангзеб каби бобурийзодаларнинг хукмроилик даври, яратувчилик ишлари, адабиёт ва санъат соҳасидаги хомийликлари ҳақидаги тарихий ҳикоялар ўз ифодасини топган