Бердақнинг бу тахлитдаги деярли мукаммал шеърий тўплами илк бор нашр этилмоқда. Шу вақтгача маълум бўлиб келган шоир асарларининг деярли барчаси қамраб олиниши жиҳатидан, унинг яхлит мероси бу тарзда ҳозиргача ҳатго қорақалпоқ тилида ҳам чоп этилмаганди. Айни вақтда, бу тўплам мустақил, озод, ҳур Ўзбекистон тупроғида буюк қорақалпоқ шоири Бердимурод Қарғабой ўғли орзу-умидларининг рўёбга чиқаётганини кўрсатувчи далолатнома ҳамдир. Бердақ ўз ҳаёти ва ижодининг буткул мақсади ва мазмунини халққа хизмат этиш, унинг оғирини енгил қилиш , доимо у билан бир жон-бир тан бўлишда деб билди. Мана шу фазилатнинг ўзиёқ Бердақ абадийлигини белгилаб беради ва унинг асарларини барча замонлар учун замонавий қилади.