Узоқ асрлар мобайнида шаклланиб, такомиллашиб келаётган ўзбек адабиётшунослиги тангрининг улуғ неъмати бўлмиш истиқлолдан кейин янгича тадқиқот усуллари, йўналишлар билан бойиб бормоқда. Чунончи, мафкуравий таъқиқ ва тазйиқлардан ниҳоят қутулган бугунги илм ва фан олдида янги муаммолар, долзарб вазифалар вужудга келди. Бу ҳам бўлса, XX аср адабиётшунослиги қўлга киритган ютуқлар ҳамда йўл қўйилган камчиликларни сарҳисоб қилиш, устоз алломаларнинг бошлаган, бироқ турли сабабларга кўра маромига етмай қолган ишларини имкон қадар давом эттириш, уларнинг узоқ йиллик машаққатли меҳнатлари самарасини янада оширишдир. Зеро ворислик ва у билан боғлиқ ақидалар барча соҳаларда бўлгани каби адабиётшунослик, хусусан, матншуносликда ҳам тараққиётнинг асосий омилларидан биридир.