Ўз муваффақиятларидан қониқмаслик фақат руҳан заиф, иродасиз кишиларгагина эриш туюлиши мумкин. Ҳормай мехнат қилишга ўрганиб қолган, хаётда ўз йўлини мустақил қурган, бу соҳада "қандайдир бир олий мартабали тоғаси" га суянмайдига кишилар, бокс тили билан айтганда, очиқ жанг олиб борадилар. Шу боисдан ҳам улар хаётда жуда кўп нарсага эришадилар, одамлар ўртасида обрўга эга бўладилар, ёлғиз қолган вақтларида ҳам улар ўз виждонларига тик боқа оладилар. Бунда эришиш учун биринчи навбатда киши ўзига нисбатан ниҳоятда талабчан бўлиши керак, яъни сўз саънаткори Афзалиддин Ҳоқоний (XI-XII асарлар) Табири билан айтганда.